پسر آدم دختر حوا نمونه‌ای است از یک کمدی خوب و مفرح. شوخی‌هایی سالم و فیلمنامه‌ای نسبتا منسجم دارد. سازندگان هم با چندبار عوض‌کردن زمان اکران، سرانجام با هوشمندی موقعیت مناسبی بعد از جام جهانی یافته‌اند که فیلم را اکران کنند. کارگردانی این فیلم برعهده رامبد جوان بوده و بازیگران مطرح و پولسازی چون مهناز افشار، حامد کمیلی، شیلا خداداد و لیلا اوتادی در کنار خود رامبد جوان به نقش‌آفرینی پرداخته‌اند. فیلم علی‌رغم زمان نسبتا طولانی‌اش، خسته‌کننده نیست و هر قسمت از داستان، حرف و ایده‌ای دارد و به پیشرفت داستان کمک می‌کند.
وقتی می‌شود چنین کمدی‌های ساده و سالمی ساخت، چرا برخی می‌روند کمدی‌های سخیفی با یک‌سری بازیگران مشخص می‌سازند که نه فیلمنامه دارند، نه کارگردانی و نه بازیگری. پسر آدم دختر حوا را حتی اگر به عنوان یک فیلم متوسط هم در نظر بگیریم از بسیاری از کمدی‌های این روزها بهتر است؛ چرا که تقریبا یک فیلم خوب کمدی صرف در مدت اخیر نداشته‌ایم.



چیزی که برایم جالب بود اجرای درست شوخی‌ها از سوی بازیگران بود. شاید برخی قسمت‌های این فیلمنامه اگر درست به مرحله اجرا نمی‌رسید، مزه خود را از دست می‌داد ولی چون خود رامبد جوان به بازیگری طنز تسلط دارد، به نظر می‌آید به درستی بازی بازیگران را هدایت کرده است. فیلم البته فراتر از داستان و موقعیت‌های طنزش، حرف‌هایی برای گفتن دارد و خصوصا برخی موقعیت‌ها در اواخر فیلم خیلی هوشمندانه و متناسبند.
پسر آدم دختر حوا در مجموع یک کمدی موقعیت است؛ چیزی که در سینمای ایران کم داریم. در این فیلم موقعیتی شکل می‌گیرد که بار طنز دارد: دو وکیل، در یک مکان مشغول به کار می‌شوند و نمی‌توانند با هم کنار بیایند. این موقعیت طنز، باعث به وجودآمدن رقابت بین این دو وکیل می‌شوند.

خیلی‌ها فیلم را با آتش‌بس ساخته تهمینه میلانی مقایسه کرده‌اند که در آنجا مهناز افشار و محمدرضا گلزار نقش‌های اصلی را برعهده داشتند. تقریبا از لحاظ ایده اصلی و رقابتی که بین دو شخصیت اصلی شکل می‌گیرد، می‌توان درون‌مایه این دو اثر را شبیه هم دانست، اما در اجرا و با پیشرفت داستان، پسر آدم دختر حوا به اندازه کافی از آتش‌بس و نمونه‌های مشابهش فاصله می‌گیرد.
پسر آدم دختر حوا یک مورد دیگر را هم رعایت می‌کند: استفاده درست از ستاره‌ها. ستاره‌های این فیلم در موقعیت‌های خوبی قرار می‌گیرند، البته از لحاظ ظاهر و پوشش خیلی دور از ذهن و دست‌نیافتنی نیستند، اما تماشاگر از دیدن ستاره‌های موردعلاقه‌اش در تیپ و ظاهر مناسب، لذت می‌برد و این نه تنها اشکالی ندارد که مزیت فیلمی است که هم می‌خواهد گیشه را حفظ کند و هم می‌خواهد سطحش را با کمدی‌های سخیف حفظ کرده و سالم بماند. پسر آدم دختر حوا به هدفش می‌رسد: تماشاگر را سرگرم می‌کند، بدون لودگی می‌خنداند و در نهایت کاری می‌کند که تماشاگر راضی و خوشحال، سالن سینما را ترک کند.
توضیح: عنوان مطلب، برگرفته از عبارتی است که رامبد جوان در این فیلم استفاده می‌کند.