امروز قصد داریم تا با نحوه نصب و برقراری اتصالات این قطعه مهم آشنا بشویم .

                            بدون شک اولین پله در مسیر خرید قطعات سخت  افزاری یک کامپیوتر دسک تاپ تعیین نوع پلتفرم و قطعات حیاتی همچون پردازنده  و حافظه مورد نیاز یک سیستم است اما شاید هیچکدام از قطعات یک کامپیوتر از  اهمیتی در ردیف مادربورد برخوردار نباشند چرا که این قطعه حیاتی نه تنها  نوع پلتفرم یک سیستم اعم از Intel یا AMD را تعیین می کند بلکه معیار غیر  قابل تغییری از میزان ارتقا قابل انجام بروی یک سیستم در آینده را نیز  تعیین می کند علاوه بر این نوع سوکت هر مادربورد تعیین کننده نوع خاصی از  پردازنده برای استفاده بروی این برد است که در این میان گذشته از نوع  پردازنده گه گاه محدودیت هائی برای فرکانس کاری آن نیز در نظر گرفته می شود  که ارتباط نزدیکی به کیفیت بایوس مادربورد دارد. تعداد اسلات کارت های  گرافیکی و حداکثر میزان حافظه جانبی از دیگر مواردی ست که با انتخاب یک  مادربورد بصورت پیش فرض تعیین می شود البته در این میان برخی از این موارد  با ارتقا فیرم ویر داخلی مادربورد قابل تغییر هستند. از این رو نگفته  پیداست که اهمیت مادربورد نه تنها در ردیف سایر قطعات مهم یک کامپیوتر قرار  دارد بلکه در بسیاری از موارد نقش کاملا تعیین کننده ای را نیز برعهده می  گیرد بعنوان مثال با خرید یک مادربورد پیشرفته می توان در آینده اقدام به  ارتقا پردازنده و سایر قطعات نمود اما اگر امکانات یک مادربورد در سطح مورد  انتظار قرار نداشته نباشد برای ارتقا چاره ای جر تعویض خود بورد و در بعضی  موارد (بخصوص در مورد سیستم های قدیمی) تعویض کل قطعات کامپیوتر وجود  ندارد. برای انتخاب یک مادربورد نکات بسیاری می بایست مد نظر قرار بگیرد که  البته این نکات به هیچ عنوان موضوع بحث این مقاله نیستند اما بعنوان یک  راهکار همیشگی همواره توصیه می شود که بیشترین هزینه ممکن برای خرید  مادربورد کنار گذاشته شود هزینه ای که مطمئنا در آینده نچندان دور و به  هنگام ارتقا سخت افزاری کاملا به نفع کاربران خواهد بود.

خب  پس از انتخاب یک مادربورد و خرید سایر قطعات حالا نوبت به Setup کردن آن و  جایگذاری این بورد درون کیس می رسد. اولین قدم در این راه خرید کیس مناسب و  با ابعاد استاندارد برای در برگیری بورد مورد نظر ماست البته در حال حاضر  تقریبا تمامی کیس های استاندارد فعلی توانائی پشتیبانی از اکثر مادربوردها  را دارند اما در این میان یکی دو تفاوت مهم نیز در ابعاد و سایز وجود دارد  اولین موضوع قابل اشاره در این رده به مادربوردهای بسیار کوچک موسوم به  microATX تعلق دارد که این نوع بوردها معمولا بصورت مجتمع و در قالب یک  کامپیوتر آماده تهیه می شوند و برای کاربران عادی اصولا این بوردها کاربردی  ندارند. مسئله مهم دیگر که این یکی برخلاف قبلی از اهمیت ویژه ای برخوردار  است توجه به تعداد کارت های جانبی در نظر گرفته شده برای مادربرد مخصوصا  بروی پورت های PCIe ست جائیکه اگر قصد از خرید یک کامپیوتر استفاده از آن  بعنوان وسیله بازی باشد احتمال آنکه در آینده نزدیک حجیم ترین قطعه قابل  استفاده در پورت PCIe یعنی کارت گرافیک تعویض شده یا ارتقا پیدا کند کاملا  وجود دارد به همین علت مخصوصا در مورد چینش های دو یا چند گانه کارت های  گرافیکی در قالب حالت های CrossFire یا Sli می بایست بطور کامل علاوه بر در  نظر گرفتن مادربورد پشتیبانی کننده از این فناوری، کیس متناسبی را نیز  برای این کار انتخاب کرد.

قبل  از آنکه مادربورد را بروی کیس قرار دهیم یک مرحله کوچک و ساده دیگر وجود  دارد آنهم اتصال قطعه فلزی حاضر در جعبه مادربورد به پشت کیس است این قطعه  در حقیقی قابی برای پورت های ورودی و خروجی مادربورد در پشت کیس خواهد بود و  نبود آن نتیجه نهائی کار را اندکی ناشیانه جلوه می دهد. این قطعه بعلت  خروجی مختلف مادربوردهای گوناگون شکل های متفاوتی دارد که نگفته پیداست که  هر قطعه تنها بروی همان مادربورد قابل استفاده خواهد بودپس  از گذر از این مرحله نوبت به خارج کردن مادربورد از جعبه و انتقال آن بروی  جای در نظر گرفته شده برای آن در کیس است. در این حالت ابتدا می بایست  مادربورد را یک بار بصورت امتحانی در کف کیس قرار دارد و جای سوراخ های آن  که با سوراخ های کف کیس منطبق می شوند را تعیین کرد.

سپس  مادربورد را خارج کرده و با کمک پایه پیچ های غالبا زرد رنگ همراه کیس  سوراخ های انتخاب شده را برای بستن مادربورد به این پیچ ها آماده می کنیم  جائیکه با قرار دادن دوباره مادربورد در کف کیس این پایه های زرد رنگ درست  زیر سوراخ های در نظر گرفته شده برای بستن مادربورد جای می گیرند تعداد این  سوراخ ها می تواند به دلخواه متغیر باشد اما بهتر است بیش از چهار پیچ و  پایه برای آن در نظر گرفت و یکی دو عدد از پیچ ها را نیز نزدیک به مرکز  مادربورد در نظر گرفت. در هنگام جایگذاری مادربورد حتما به ردیف بودن پورت  های حروجی با قطعه فلزی که در مرحله قبل به پشت کیس متصل نمودیم مطمئن  شوید.


مرحله  بعد با بسن پیچ های مادربورد آغاز می شود در ابتدا ممکن است اینگونه به  نظر برسد که قطعه فلزی پشت کیس مانعی برای بستن صحیح پیچ ها به کف کیس  ایجاد می کند اما با اندکی حوصله و فشار دادن مادربورد در جای خود و پس از  بستن یکی دو پیچ همه چیز به بصورت نرمال در جای خود محکم می شود. با بستن  بقیه پیچ هائی که دارای پایه کف کیس هستند مادربورد را کاملا در جای خود  محکم می کنیم.

در  این قسمت و پس از محکم شدن مادربورد در جای خود نوبت به یکی از مشکل زا  ترین بخش های Setup یک کامپیوتر برای کاربران آماتور یعنی اتصال سیم های  متعدد حاضر در کیس به مادربورد می رسد نخستین دسته از این سیم ها به  اتصالات دکمه ها و کنترلرهای جلوی کیس تعلق دارد این دسته سیم های کوچک که  آنها را درست در پشت کلید Power کیس می توان پیدا کرد دارای سر سیاه رنگ  کوچکی هستند که دو سیم رنگی و مشکی برای مشخص کردن سر مثبت و منفی به آنها  متصل شده است. برچسب های نوشته شده بر این سوکت ها به روشنی وظیفه آنها را  شرح می دهد این برچسب ها شامل مواردی همچون

-H.D.D LED چراغ هارد که در حین کارکرد هارد در جلوی کیس چشمک می زند
-POWER SW پاور سوئیچ یا همان کلید روشن کردن کامپیوتر
-RESET SW یا کلید فشاری ریست کردن دستگاه
-POWER LED یا چراغ روشن بودن کامپیوتر
-SPEAKERS تامین کننده برق اسپیکر کوچک کامپیوتر که صداهای پیشفرض دستگاه مثل بوق ابتدای روشن شدن از آن به گوش می رسد

البته  این لیست همه سوکت های حاضر در این قسمت را پوشش نمی دهد و ممکن است در  کیس پیشرفته ای با امکانات خاص سرهای دیگری نیز دیده شود.

برای  اتصال این سوکت ها به مادربورد، کانکتورهای خاصی در نظر گرفته شده که  غالبا در پائین بورد و در حوالی اتصالات SATA می توان آنها را پیدا کرد این  کانکتورها معمولا دارای همان لیبل های موجود بروی سوکت ها هستند که در این  صورت کار بسیار ساده ای در اتصال آنها خواهیم داشت اما در غیر اینصورت و  در غیاب این لیبل ها پیدا کردن این سوکت ها با مراجعه به دفترچه مادربورد و  با مشاهده لیست کانکتورهای حاضر بروی بورد در یک نمای شماتیک (که در همه  این راهنماها در همان صفحات ابتدائی وجود دارد) باز هم کار ساده ای خواهد  بود. نکته کلیدی در این قسمت این است که سوکت های پاور و ریست را به هر  صورت دلخواه می توان جا زد اما در مورد سوکت های مرتبط با چراغ های LED مثل  چراغ هارد یا چراغ پاور، سیم سیاه رنگ می بایست به سر منفی وصل شود چرا که  در غیر اینصورت این چراغ ها روشن نخواهند شد.

در  بخش جلوئی کیس علاوه بر کلیدهای پاور و ریست و نشانگرهای دارای چراغ LED  معمولا سوکت های 3.5 میلیمتری اتصال هدست و میکروفن هم دیده می شود که برای  اتصال آنها به کیس می بایست به دنبال سوکت معمولا زرد رنگی با نام F_AUDIO  گشت سیم های متصل به این دو پورت نیز در مادربوردهای پیشرفته بصورت یک تکه  و مجتمع ارائه می شوند که اگر اینگونه است به راحتی می توان این سوکت را  در جای خود محکم کرد اما در غیر اینصورت می بایست از دفترچه راهنما برای  تعیین محل جایگذاری سیم ها استفاده کرد.

بلاخره  آخرین سیم های جلوی کیس که می بایست نسبت به اتصال آنها اقدام نمود پورت  های USB حاضر در این قسمت هستند کابل های متصل به این پورت ها بعلت ابعاد  بزرگتر کاملا از دیگر کابل ها قابل تشخیص هستند. این کانکتورها بروی  مادربورد معمولا با نام F_USB1 و F_USB2 و به همین ترتیب نامگذاری شده اند  که می توان پورت های USB دیگری را نیز از این طریق و از پنل پشتی به  مادربورد وصل نمود این داستان برای برخی دیگر از مادربوردها در مورد پورت  های Firewire نیز صادق است این پورت ها هم به سبک USB ها با نام های  F1_1394 و F2_1394 و به همین ترتیب نام گذاری شده اند.

آخرین  اتصالات قابل انجام بروی مادربورد قبل از پایان کار وصل کردن سوکت های  متفاوت قطعات سخت افزاری کامپیوتر نظیر هارد دیسک ها، درایوهای نوری و  مواردی از این دست هستند. اتصاات این قسمت دو گونه هستند یکی اتصالات  جدیدتر SATA که تقریبا تمامی درایورهای نوری و هارد دیسک های امروزی از این  پورت برای انتقال اطلاعات استفاده می کنند. ارتباط میان این پورت ها توسط  سیم های باریک و نسبتا کوچکی تامین می شود که همواره می توان یکی دو عدد از  آنها را در جعبه مادربردهای جدید پیدا کرد. پورت های قدیمی تر موسوم به  PATA از ابعاد بسیار بزرگتری برخوردارند این پورت ها برای اتصال، به سیم  های یک تکه و به هم چسبیده ای احتیاج دارند که آنها را نیز معمولا در جعبه  مادربوردها می توان سراغ گرفت. پس از این قسمت نوبت به اتصال کارت های  جانبی نظیر کارت شبکه، کارت صدای حرفه ای، کارت TV، مودم و کارت گرافیکی می  رسد که بجز این آخری که معمولا در پورت PCIe 16x جای می گیرد تقریبا همگی  آنها بروی پورت های قدیمی تر PCI که به رنگ سفید در گوشه خارجی مادربورد  دیده می شوند نصب می شوند.

پس از وصل شدن پورت های اصلی مادربورد و اتصال سیم های پاور که در مطلب قبلی  به آن پرداختیم نوبت به اتصال مجموعه پردازنده و هیت سینک می رسد در این  قسمت بسته به نوع مادربورد (اینتل یا AMD) و سوکت پردازنده با شیوه های  اتصال مختلفی روبرو می شویم که البته با صرف اندکی وقت و حوصله به راحتی می  توان از پس همه آنها بر آمد دفترچه مادربورد در این لحظه کمک بسیار مناسبی  در رابطه با نحوه اتصال خواهد کرد. پس از اتصال CPU می بایست سیم فن  چسبیده به پردازنده را به پورت در نظر گرفته شده برای آن که کاملا نزدیک به  سوکت CPUست  متصل نمود. این سوکت به راحتی و تنها به یک صورت در جای خود  قرار می گیرد. اتصال کارت های حافظه جانبی یا RAM به اسلات های چهار یا شش  گانه در نظر گرفته شده برای آنها که در صورت پر نشدن همه اسلات ها بصورت یک  در میان در چینش های دو یا سه کاناله مورد استفاده قرار می گیرند آخرین  پله در Setup کردن سیستم جدید شماست.

کاری از www.p30-net.com